We poepen wat af in ons leven, maar meestal kijken we niet achterom. Toch kun je aan je poep zien hoe het met je gezondheid gesteld is, want vorm en kleur van vertellen veel.

Meestal heeft het te maken met wat je gegeten hebt en heel zelden is er iets aan de hand. De vorm van verschillende drollen zijn te bestuderen op de Bristol Stool Chart (via Lifehacker.com). Als de vorm van je drol afwijkt van het normale patroon kun je nagaan waar er zich misschien een probleem voordoet.

Type 1 en 2: Je hebt last van constipatie! Het vooruit duwen van harde drolletjes kost moeite. Constipatie kan zeer pijnlijk zijn en het beste is naar de huisarts te gaan. In het algemeen zal deze je buik onderzoeken door er op te drukken en te duwen. De vinger van de arts blijft buiten de deur.

Type 3 en 4: Je hebt een goede darmconditie. Mooi gevormde gladde en zijdezachte ontlasting. Dit is de ideale drol en je kan jezelf feliciteren.

Type 5 , 6 , en 7: Blubberige substantie die overgaat in bruin water heet diarree. Diarree kun je krijgen om een heleboel redenen. Soms eet je iets dat je maag niet verdraagt. Soms, maar niet altijd, ben je echt ziek. Vaak gaat het vanzelf weer over, en als je na een dag of één, twee echt bezorgd bent, ga je naar je huisarts.

De kleur en de consistentie van je ontlasting laat zien zien hoe het van binnen met je is gesteld. Bloederige ontlasting in je poep kan duiden op aambeien of iets serieuzer als kanker. Bij een bloederige ontlasting laat je dat meteen onderzoeken tenzij je je paniekreactie kan herleiden tot het eten van rode bieten of ander voedsel. De kleur groen kan betekenen dat je lichaam gal niet goed afvoert. Ook meteen naar de huisarts.

Een goede stoelgang wordt geholpen door rectaal slijm. Een aangename, relaxte weg naar buiten laat ‘m tenslotte heerlijk vallen. Als het een droge is, die ietwat moeite kost dan is er te weinig slijm. De stoelgang kan geholpen worden door psylliumvezels te slikken. Deze zorgen voor een goede smering om de weg naar buiten makkelijker te maken. Vezelrijk voedsel kan ‘natuurlijk’ ook helpen.

In de Volkskrant staat een interview met Midas Dekkers over De kleine verlossing – of de lust van ontlasten, het nieuwe boek van de schrijver/bioloog.

Als hij de bühne van de Haarlemse Philharmonie oploopt en zijn rechterhand uitsteekt, is de eerste vraag die opwelt of hij die na zijn meest recente kleine/grote boodschap heeft gewassen. ‘Ik was mijn handen het liefst vóór ik naar de wc ga’, doceert hij minzaam. ‘Anders kunnen zich allerlei nare infecties voordoen – bij anderen. Mensen denken dat poepen heel smerig is. Maar de waarheid is dat je op een wc voornamelijk besmet kunt raken met ziekten wanneer je met een vinger op het knopje drukt om door te spoelen. Of wanneer je na gedane arbeid de kraan opendraait.’

Beweert Dekkers met zoveel woorden dat je nog beter een wc-bril kunt aflikken? Zeker. En hij zal het nog sterker vertellen: ‘Als hier straks een marsmannetje landt en je wilt hem uitleggen hoe hij het best kan leven, zeg dan dat hij moet pissen in de gootsteen en moet eten uit de wc-pot. Iets smerigers dan een aanrecht bestaat niet. Met dank aan het duizenddingendoekje. Daarmee wordt niks schoongemaakt, integendeel: je verspreidt vuiligheid en vergroot gezondheidsrisico’s.’